saska saska saska saska saska saska saska saska saska saska saska saska saska saska saska saska saska saska saska saska saska saska saska saska saska 

Dom przy Saskiej 72, 

czyli typowa historia typowej czynszówki na Saskiej Kępie.

Widok z lat wojennych i obecny(około1994 rok)

Dom nasz wg projektu architekta Stanisława Bukowińskiego wybudował w drugiej połowie lat trzydziestych mój dziadek Józef Dziuba (1901-1944), ojciec obecnej właścicielki Ewy Dzierzko (mojej matki, która wspomina dom TU). Józef Dziuba  był inżynierem, specjalistą w dziedzinie budowy wodociągów i kanalizacji, zmarł w niemieckim obozie koncentracyjnym. Jego żona Maria z Lubońskich Dziubowa (1906-1983) była dentystką. Oprócz pracy etatowej jako stomatolog zakładowy (komuniści nakładali na lekarzy obowiązek pracy "na etacie"), przyjmowała w prywatnym gabinecie w swoim mieszkaniu przy Saskiej, gdzie dbała o zęby kilku pokoleń mieszkańców Saskiej Kępy. Do dziś pamiętam przychodzących z wizytami wiele znaczących dla dzielnicy osób, właścicieli domów i placów na Saskiej Kępie, państwa Luszawskich, Kolitowskich, Przytulskich, Kamińskich.... 

Budując dom dziadkowie przeznaczyli dla siebie mieszkanie zajmujące całe pierwsze piętro, pozostałe cztery mniejsze mieszkania, wynajęli. W 1939 roku budynek został częściowy uszkodzony w wyniku działań wojennych. Po wojnie dom został "ROZPARCELOWANY" (takiego to eufemizmu używa w swojej skądinąd bardzo ciekawej książce pt. "Saska Kępa"  Hanna Faryna-Paszkiewicz). Trzeba jednak rzecz nazwać po imieniu. Komuniści  wprowadzając tzw. "najem kwaterunkowy" RABOWALI właścicielom dorobek ich życia. Był to cios, który wyrządził (i wyrządza do dziś) Saskiej Kępie więcej szkody niż wyrządziła II-ga Wojna Światowa. Obcy ludzie, którym obojętny był stan budynków, płacący symboliczne, nie pozwalające na przeprowadzanie jakichkolwiek remontów czynsze, powodowali stopniową degradację domów Saskiej Kępy. Część właścicieli kamienic nie wytrzymywała ciężaru utrzymania domów i "oddawała" je państwu, które występując w roli PASERA za grosze odsprzedawało znajdujące się w domach mieszkania kwaterunkowym lokatorom. Pozostała część właścicieli, wśród nich moja babka, dużym wysiłkiem starała się dbać o swoje, zajęte przez kwaterunek domy. Chciałbym tu powiedzieć, że mając świadomość tej niemoralnej sytuacji mieszkania na koszt przedwojennych właścicieli, tylko nieliczni lokatorzy kwaterunkowi zachowali się przyzwoicie. Do tej grupy należeli nieżyjący już państwo inż. Stefan Kryszak i jego żona Barbara, którzy wielokrotnie proponowali babci dodatkowe pieniądze na bieżące remonty.

Około 1938 roku, zdjęcie Józefa Dziuby zrobione przed domem w kierunku al. Jerzego Waszyngtona. W tle domy przy ul. Angorskiej i Waszyngtona. Na widocznych na pierwszym planie działkach powstały w latach pięćdziesiątych szkoły: podstawowa nr 15(obecnie gimnazjum) i technikum chemiczne (dziś liceum im gen. Okulickiego).

Podobne ujęcie około 1953 roku, zrobione jednak bardziej w linii ulicy Niekłańskiej. Jak widać domów nie przybyło, pojawiła się natomiast na świecie moja siostra.

Dzięki wysiłkowi i uporowi babki oraz następnych pokoleń, które podjęły trud odkupywania za ciężkie pieniądze własnych, a zajętych przez kwaterunkowych lokatorów mieszkań  dom pozostał w naszych rękach.

W 1980 roku, mój ojciec inż. arch. Jan (Piotr) Dzierżko (1929-2007) zaprojektował i przeprowadził adaptację strychu na poddasze-pracownię, co uatrakcyjniło dość typową dla lat 30-tych bryłę kamienicy.

(na zdjęciu ojciec razem z prymasem Stefanem Wyszyńskim  wmurowywuje w połowie lat siedemdziesiątych kamień węgielny pod jeden z kościołów na Mokotowie)

Jeżeli posiadacie Państwo ciekawe zdjęcia Saskiej Kępy 

czy może chcielibyście się podzielić wspomnieniami na jej temat

 bardzo proszę o kontakt, stworzyłem nową stronę na której będę 

zamieszczał nadsyłane przez Państwa materiały.